تاریخچه دستگاه کارتخوان
دستگاه کارتخوان، به دستگاه هایی گفته می شود که از آن برای انجام فرآیند ها و تراکنش های الکترونیکی مختلف جهت پرداخت هزینه با کارت های بانکی و اعتباری استفاده می شود.
تاریخچه دستگاه کارتخوان
دستگاه کارتخوان، به دستگاه هایی گفته می شود که از آن برای انجام فرآیند ها و تراکنش های الکترونیکی مختلف جهت پرداخت هزینه با کارت های بانکی و اعتباری استفاده می شود. دستگاه های کارتخوان به کمک خطوط تلفنی، اینترنت و یا شبکه وای فای برای انتقال داده های مورد نظر کار می کنند.
این دستگاه ها دستگاه پوز (Pos) نیز نامیده می شوند. در حال حاضر این دستگاه ها به عنوان یکی از رایج ترین و مهم ترین وسایل الکترونیکی در دنیا مطرح هستند که در زندگی روزمره افراد نیز نقش مهمی ایفا می کنند. شکل گیری دستگاه های کارتخوان از زمانیست که کارت های بانکی پا به عرصه گذاشتند، اگر چه در آغاز فعالیت خود از آن ها استقبال چندانی نشد ولی به مرور زمان و با پیشرفت تکنولوژی مردم با توجه به نیاز های خود به این دستگاه ها روی آوردند و از آن ها به عنوان ابزاری ضروری و مهم استفاده می کنند.
در حال حاضر استفاده از دستگاه کارتخوان به دلیل مزایایی که در بیزینس ها و کسب و کار های مهم اعم از خرده فروشی و عمده فروشی دارند، صورت می گیرد. این دستگاه ها قادر هستند تراکنش های مختلف ما را در طول روز انجام دهند و دیگر به انتظار های طولانی به منظور دریافت و یا پرداخت پول نیازی نیست. در این مطلب قصد داریم توضیحاتی در خصوص تاریخچه دستگاه کارتخوان و پیدایش اولین دستگاه پوز بپردازیم پس شما عزیزان تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
تاریخچه دستگاه پوز را بدانید
کارخانه وریفون (Verifone) به عنوان یکی از اولین کارخانه هایی شناخته شده که در سال 1983 میلادی توانست کارت خوان هایی را تولید کند. خوب است بدانید که این کارتخوان ها نیز شبیه دستگاه های کارت خوان امروزی بودند. ضمن این که جورج والنر مجارستانی نیز در سال 1982 میلادی به تولید دستگاه های کارت خوان اقدام نمود و در سال 1988 میلادی توانست قراردادی با شرکت آمریکن اکسپرس به امضا برساند و دستگاه های خودش را در ایالات متحده آمریکا به فروش برساند. جالب است که پس از مدتی شرکت این فرد با شرکت آمریکایی وریفون به رقابت بسیار نزدیکی وارد شدند.
در حقیقت پس از ورود دستگاه های پوز تحول بسیار بزرگی در نظام بانکداری کشور ها صورت گرفت، ضمن این که شیوه های جدیدی نیز برای پرداخت ها ایجاد شدند. تا قبل از تولید دستگاه های کارتخوان، مردم به منظور پرداخت مبلغ مبادلات خود، لازم بود زمان های زیادی را در صف طولانی بانک ها بگذرانند، ولی پس از ابداع این دستگاه ها این مشکل به طور کلی از بین رفت و کمک بزرگی به مردم، شرکت ها، کسب و کارها و بیزینس های مختلف انجام گرفت.
تاریخچه دستگاه کارتخوان در ایران
شاید تمایل داشته باشید تا اطلاعاتی در خصوص تاریخچه دستگاه کارتخوان در ایران به دست آورید. خوب است بدانید که در سال 1350، 6 دستگاه خودپرداز (ATM) وارد ایران شد، ولی این دستگاه ها هرگز مورد استفاده قرار نگرفتند و دلیل آن نامناسب بودن و فراهم نبودن زیر ساخت های بانکی کشور در آن زمان بود. در نتیجه این دستگاه ها تا دهه 70 از چرخه بانکی کشور خارج شدند و به کار گرفته نشدند، ولی پس از آن با صدور کارت های عابر بانک در دهه 70، سیستم بانکی کشور تغییر و تحولات جدیدی را تجربه کرد و دستگاه های خودپرداز مورد استفاده قرار گرفتند.
پس از استقبال از دستگاه های کارتخوان و استفاده های متعدد مردم از آن ها، بانک ها به فکر شروع عملیاتی به منظور تسریع امور بانکی و چرخه مبادلات افتادند و بدین شکل در سال ۱۳۷۶، ۶۰۰ دستگاه پوز توسط بانک ملی ایران به کشور ما وارد شد. اما باز هم به علت آماده نبودن زیر ساخت های لازم دستگاه های کارتخوان مورد استقبال افراد قرار نگرفتند و تنها افراد کمی از این دستگاه ها برای پرداخت استفاده می کردند.
اما پس از آن در سال 1389 زیر ساخت های بانکی ایجاد شدند و دستگاه های پوز رشد چشمگیری یافتند و پس از آن در سال 1390، اوج گیری استفاده از دستگاه های پوز در بین مردم مشاهده شد، به طوری که برداشت پول به صورت نقدی به سرعت کاهش یافت و در حال حاضر نیز تمامی پرداخت ها با استفاده از کارت های بانکی و دستگاه های کارتخوان در کشور انجام می پذیرد و تنها افراد بسیار کمی هستند که از پول نقد برای خرید استفاده می کنند.
چرا از دستگاه های پوز در سال های اول واردات آن استقبال نشد؟
همونطور که در بالا گفتیم اولین بار در سال 1376 دستگاه های پوز به کشور وارد شدند ولی از آن ها استقبالی انجام نشد، زیرا نظام بانکی آماده ورود به این حوزه نبود و زیر ساخت های مناسب را نداشت. ضمن این که در آن زمان ظرفیت مدیریتی، نیروی ماهر و فنی و نیروی انسانی متخصص در شبکه بانکی نیز وجود نداشت. ولی پس از آن در اواخر دهه 70 دو شرکت با نام های سایپا کارت و ثمین کارت به این حوزه وارد شدند. این دو شرکت با توجه به این مشکلات پیش رویی که داشتند، نیاز های جامعه را شناسایی و نسبت به صدور کارت اقدام نمودند که با مخالفت بانک مرکزی مواجه شدند. چون بانک مرکزی بر این باور بود که این شرکت ها زیر نظر بانک قرار ندارند در نتیجه نمی توانند در این زمینه فعالیت کنند. ضمن این که بانک ها نیز امکانات ضروری را برای بر عهده گرفتن آن در اختیار نداشتند. در نتیجه می بایست شرکت هایی خارج از بانک ها ثبت و به رسمیت می رسیدند، در نهایت شرکت هاییتحت نام PSP در زیر مجموعه بانک ها فعالیت خود را آغاز کردند.
